Na początku ceremonii tworzymy krąg i wyrażamy swoje intencje. Kolejny krok to budowa konstrukcji szałasu, ołtarza i stosu drewna z kamieniami wewnątrz. Rozpalamy święty Ogień i coraz głębiej wchodzimy w sferę sacrum, śpiewając, grając i tańcząc.

Symbolicznie powracamy do początku stworzenia, by będąc świadkami pierwotnych sił kreacji odnowić własną relację z życiem.
Górna półkula szałasu reprezentuje sklepienie niebieskie, siedzibę Bogów. Przestrzeń środkowa, gdzie siedzimy to łono Matki Ziemi, przestrzeń naszego świata. Część dolna niewidoczna, wraz z wgłębieniem na kamienie symbolizuje świat podziemny. Rozgrzane kamienie, które są wnoszone do wgłębienia na środku szałasu przez ogniomistrza symbolizują naszych przodków oraz reprezentują zapładniającą siłę Ognia. Całość jest zatem odzwierciedleniem trójpodziału świata wg. szamańskich pierwotnych kultur oraz miejscem pierwotnych sił kreacji, stwarzających Wszechświat.

Podczas trwania ceremonii, przed nią i potem, należy zwracać uwagę na wszelkie znaki w otoczeniu i w przyrodzie. Mogą to być nieoczekiwane zmiany atmosferyczne, pojawianie się zwierząt, a także wszelkie informacje, komunikaty czy wiadomości z zewnątrz. Wszystkie te znaki, mogą stanowić odpowiedzi na nasze intencje oraz na wszelkie sprawy, z którymi się borykamy. Mogą także uwypuklać nasz stan psychiczny i kondycję całej grupy.