Zacznę od Ziemi czyli Świata Środkowego– świata w którym żyjemy, w którym doświadczamy życia. Możemy tutaj poznawać duchową część Natury, rozmawiać z drzewami i innymi roślinami, z żywiołami, cyklami, porami roku. Cały świat przyrody posiada swój duchowy pierwiastek, z którym możemy się komunikować i czerpać zeń wiedzę.

W tej przestrzeni rozciąga się nasze życie, możemy podróżować do swojej przeszłości jak i przyszłości oraz do wielu rozmaitych miejsc na Ziemi jak np. miejsca mocy.

To właśnie w tym świecie manifestują się idee, wizje i pomysły innych światów, to właśnie tutaj ucieleśniają się koncepcje oraz duchowe byty.

W Świecie Środkowym, duchy różnych światów mogą wpływać na życie człowieka, dając mu wskazówki, porady, ochronę lub też powodując problemy, choroby czy kłopoty. Możemy spotkać tutaj także wiele dusz, które utknęły pomiędzy światami, np. duchy przodków, czy zmarłych, którzy nie wiedzą że umarli, lub coś ich trzyma na ziemi i nie mogą przejść dalej. Możemy spotkać duchy światów dolnych, które mogą działać na naszą szkodę. Dlatego podstawową umiejętnością szamana jest odprowadzanie duchów, odsyłanie ich do ich wymiarów, a także wcielanie ich zarówno w siebie, innych lub w przedmioty, których używa.

Ważnym aspektem szamanizmu w świecie środkowym jest również postrzeganie wszystkich istot jako części jednej całości, a także dbanie o równowagę w naturze i szanowanie jej. Szamanizm uważa, że w ten sposób człowiek może uzyskać harmonię z duchowym światem i odnaleźć swoje miejsce w kosmosie.

Przestrzeń Podziemi czyli Świata Dolnego posiada wiele aspektów i poziomów, jest zarówno bogatym światem przyrody, przestrzenią bujną niczym dżungla, pełną rozmaitych form, kolorów, kształtów, zapachów, stworzeń i mitycznych czy baśniowych postaci, ale jest także przestrzenią gdzie znajduje się kraina zmarłych, podziemia, grota zaginionych dzieci, zagubione lub skradzione dusze, przestrzenie ciemności i niebezpieczeństw, zamieszkiwane przez duchy zsyłające choroby, cierpienia, katastrofy i śmierć. Odbierające nam zmysły i siłę życiową. Jednocześnie duchy te mają również moc uzdrawiania i mogą pomóc szamanowi w leczeniu chorób, przeprowadzaniu rytuałów i ochronie przed złymi duchami. Wszystko zależy od umiejętności pertraktacji i siły samego szamana, gdyż te duchy są bardziej nieprzewidywalne i trudniejsze do kontrolowania niż w innych światach.

Podróż do Dolnego Świata daje nam możliwość odkrycia korzeni każdej sytuacji, w której się znajdujemy i ujrzenia tego, co zepchnęliśmy, lub co zostało przed nami ukryte w ciemnościach.

W świecie dolnym znajdujemy także swoich sprzymierzeńców, większość Zwierząt Mocy, czy naszych przodków. Tutaj także płynie podziemna Rzeka Życia, która nas zasila.

W szamanizmie syberyjskim podróżuje się do Dolnego Świata, głównie po to by odzyskać dusze, leczyć choroby, uzyskać wskazówki lub zyskać ochronę. Czasami szaman musi pertraktować lub walczyć z duchami, które przeszkadzają w życiu klienta czy jego rodziny.

Praktyki szamańskie związane z dolnym światem często wymagają od szamanów dużo siły i odwagi, aby stawić czoła trudnościom i osiągnąć pozytywne wyniki bez szwanku dla własnej energii i psychiki. Świat dolny rządzi się bowiem innymi prawami, odmienną logiką i mrocznymi zakamarkami.

Niebo czyli Świat Górny zamieszkują nieśmiertelne byty i istoty niebiańskie, takie jak boginie i bogowie, aniołowie, duchy wniebowstąpionych zmarłych i mistrzów duchowych.

Znajdują się tutaj również duchy bóstw, które nadzorują cały świat, które są odpowiedzialne za życie człowieka, a także za zjawiska przyrodnicze, takie jak deszcz, wiatr, słońce itp.

Spotkamy tutaj również wniebowstąpionych przodków, duchy opiekunów i duchy niebiańskich zwierząt. W niebie panuje harmonia, spokój i piękno.

W szamanizmie istnieją różne wariacje w postrzeganiu świata górnego, w zależności od kultury i tradycji szamańskiej. Podobnie jak świat dolny ma wielopoziomową strukturę, a każda sfera reprezentuje inny aspekt duchowego świata, ma swoje znaczenie i mieszkańców. W przeciwieństwie do świata dolnego, jest to bardzo jasny świetlisty, efemeryczny świat o strukturze łagodnej, mglistej, horyzontalnej. Oczywiście są tutaj elementy natury i świata przyrody, ale odczuwamy je znacznie delikatniej, przejrzyściej i jaśniej.

W tym świecie duchy mogą przekazać wskazówki, jak leczyć choroby lub jakie wybory życiowe podjąć. Mogą zsyłać łaski i błogosławieństwa, natchnienie i oświecenie.

Do świata górnego udajemy się także po to, by ujrzeć sprawy z wyższej perspektywy, zobaczyć całość i spójność, zyskać, wiarę, natchnienie. Możemy zobaczyć powiązania pomiędzy dokonywanymi wyborami a doświadczeniami i rezultatem naszych działań.

Możemy odwiedzać i uczyć się od oświeconych mistrzów, postaci anielskich, boskich i niebiańskich. W tym świecie łatwo nam odnaleźć duchy i istoty, które są zawsze gotowe do pomocy i posiadają moc uzdrawiania i ochrony przed złymi duchami.

Podróżowanie do światów duchowych jest ważnym elementem praktyk szamańskich. Podróżując możemy być poza naszym czasem i przestrzenią, mogą przychodzić do nas wizje i istoty i informacje, które potrzebujemy.

By wejść w kontakt ze światem duchowym szamani stosują różne techniki, takie jak: długotrwałe bębnienie, modlitwy, śpiew, taniec, wprowadzając się w stan transu i ekstazy. A także poprzez post, ceremonie, rytuały i składanie ofiar mogą nawiązać kontakt z duchami trzech światów, uzyskać od nich pomoc, uzdrowienie, wskazówki i wiedzę. Łączność między światami może być wykorzystana również w celu uzyskania informacji i pomocy duchowej dla społeczności w jakiej żyje szaman.

Szamańskie podróże nie są zabawą w odloty i fantazje. Te przestrzenie posiadają bardzo szczególną topografię, konkretne miejsca, prawa i mieszkańców, które wymagają wiedzy i właściwego traktowania, bardzo konkretnego działania i szamańskich zdolności. Dlatego szamanizm jest przekazywany jako zestaw wiedzy, narzędzi, mitologii, etyki i odpowiednich umiejętności by w sposób bezpieczny korzystać z zasobów tych światów. Stąd linie przekazu, dziedziczenia i nauczania.

Należy także pamiętać, że praktyka szamańska jest poświęcona przede wszystkim pracy dla innych. Szaman czy praktykujący szamanizm, udaje się w imieniu klienta by dla niego pozyskać informacje czy sposób na uzdrowienie. Nawet szamańskie modlitwy skierowane są na pomoc drugiemu człowiekowi. A jeśli szaman chce pomóc sobie, udaje się do kogoś innego, kto może pertraktować w jego sprawie.

Zwracam na to szczególną uwagę, gdyż zauważyłam, że w praktykach szamańskich, na ceremoniach czy kręgach intencje z którymi przychodzą uczestnicy są najczęściej kierowane dla nich samych, dla ich dobra, zdrowia czy bogactwa. Jednak tego rodzaju samolubna intencja jest jedynie wyrazem egoistycznych pragnień a nie czynienia dobra. Zmieniając intencję na taką, gdzie to, co życzę sobie, życzę także innym, np.: alby wszystkie istoty były szczęśliwe, zdrowe i życzliwe, zmienia od razu wibrację całej ceremonii. Pamiętajcie o tym szamaniąc i czyniąc by robić to z właściwą wiedzą i etyką.